Napisz do nas:saaworldpl@protonmail.com


PORADY

ekspertów


NOWOŚCI ZE ŚWIATA

polecane produkty


OPISY ŚRODKÓW

TOP produkty


JAK STOSOWAĆ

przykładowe cykle

SARM

GW501516
gw

GW501516 znane również jako Cardarine, jest agonistą receptorów PPARδ (receptorów aktywowanych przez proliferatory peroksysomów delta), stworzonym w latach 90 tych przez GlaxoSmithKline we współpracy z Ligand Pharmaceuticals.

Środek miał być pierwotnie wykorzystany w leczeniu chorób metabolicznych oraz chorób układu krążenia. Testy wykazywały również silny wpływ GW501516 na poprawę wyników sportowych. Wyniki badań wyraźnie wspierają fakt, że aktywacja PPARδ powoduje wiele pozytywnych efektów, zbliżonych do tych, które zapewnia trening: zwiększony poziom energii, poprawa wytrzymałości, wrażliwości insulinowej oraz profilu lipidowego, a także zwiększenie masy mięśniowej. Nic więc dziwnego, że związek zyskał miano ‘treningu w pigułce’. Nie umknęło to uwadze wielu trenerów oraz sportowców, którzy postanowili wykorzystać substancję w celu poprawy wyników. Praktyki te dość szybko spotkały się z reakcją ze strony WADA, która w 2009r wpisała GW501516 oraz inne modulatory PPAR na listę środków zakazanych.

Mechanizm działania

Receptory PPAR to czynniki transkrypcyjne, których aktywność wpływa między innymi na metabolizm glukozy oraz lipidów, a także wrażliwość insulinową i przebieg procesów zapalnych. Ich funkcjonowanie odgrywa istotną rolę w rozwoju tzw. zespołu metabolicznego, czyli grupy wzajemnie powiązanych czynników zwiększających istotnie ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 oraz chorób serca, do których zaliczamy między innymi: insulinooporność, hiperinsulinemia, zaburzenia metabolizmu glukozy, nadciśnienie, oraz otyłość. Wyróżnia się trzy izotypy receptorów — α, β/δ oraz γ.

GW501516 jest selektywnym agonistą (aktywatorem) PPARδ, czyli najbardziej powszechnego w obrębie tkanki mięśniowej izotypu. PPARδ reguluje homeostazę energetyczną i termogenezę. Bierze także udział w regulacji β-oksydacji kwasów tłuszczowych i transportu cholesterolu, dlatego też jego agoniści budzą zainteresowanie, jako potencjalne leki w leczeniu chorób metabolicznych.

Po przyłączeniu się do receptora, GW501516 aktywuje również koaktywator PGC-1α, co powoduje zwiększoną ekspresję białek biorących udział w regulacji wydatków energetycznych organizmu. Zwiększa się ilość włókien mięśniowych typu I oraz mitochondriów. Aktywacja PPAR nasila oksydację kwasów tłuszczowych w mięśniach szkieletowych, a także stymuluje aktywność AMPK, prawdopodobnie na skutek działania SIRT1. To wszystko sprzyja adaptacji organizmu do wysiłku fizycznego, szczególnie o charakterze wytrzymałościowym. Co więcej, poprawie ulega wrażliwość insulinowa, a także kompozycja składu ciała. Wszystkie te czynniki wpływają na obniżenie ryzyka rozwoju cukrzycy typu II oraz chorób sercowo naczyniowych.

Efekty działania

GW501516 jest jednym z nielicznych związków, poprawiających wyniki sportowe w sposób niezwiązany bezpośrednio z działaniem anabolicznym oraz androgennym, jak ma to miejsce w przypadku SAA i SARMów. Najważniejszym efektem działania GW501516, jest znaczna i szybko odczuwalna poprawa wytrzymałości, która wg użytkowników wynosi nawet o 20-30%. Aktywacja PPAR nasila metabolizm kwasów tłuszczowych i obniża wykorzystanie glukozy, chroniąc przed nadmiernym jej spadkiem w trakcie wysiłku. Dodatkowo zwiększona oksydacja kwasów tłuszczowych powoduje redukcję tłuszczu zapasowego, co sprzyja poprawie kompozycji sylwetki.

Badania

GW501516 jest środkiem z dość pokaźną literaturą w postaci badań zarówno na modelu zwierzęcym, jaki i testach klinicznych z udziałem ludzi.

W badaniach na gryzoniach wykazano, iż podawanie GW501516 zmniejsza stany zapalne, poprawia wrażliwość insulinową, chroni przed cukrzycą i otyłością , a także przyspiesza gojenie ran oraz poprawia krążenie poprzez zwiększenie poziomu tlenku azotu. Osoby trenujące zainteresuje zapewne znaczne zwiększenie wytrzymałości, niezależnie czy osobniki poddawane były treningowi, czy też nie.

Jeśli chodzi o badania z udziałem ludzi, to w badaniach I fazy, przeprowadzonych na osobach zdrowych, wykazano skuteczność GW501516 w poprawie gospodarki lipidowej (spadek poziomu TG, LDL, apoB, a także wzrost poziomu HDL) oraz insulinowej. Dodatkowo wykazano, że przyjęcie GW501516, na godzinę przed śniadaniem wysokotłuszczowym, powoduje znaczne obniżenie poziomu Trójglicerydów we krwi w okresie poposiłkowym.

W badaniu II fazy, 2,5mg GW501516/dziennie wpłynęło na poprawę lipidogramu u osób z dyslipidemią oraz otyłością brzuszną. Natomiast w drugim z badań II fazy, 12 tygodniowe podawanie GW501516 zwiększyło poziom HDL u osób z jego niskim poziomem, a także znacząco poprawiło pozostałe parametry lipidowe (spadek TG, LDL-C, wolnych kwasów tłuszczowych i apoB, oraz wzrost apoA-I i apoA-II).

Możliwe skutki uboczne GW501516

GW501516 jest środkiem stosunkowo dobrze przebadanym. Nie wpływa on w żaden sposób negatywnie na gospodarkę hormonalną, tak jak robią to SARMy czy SAA. Jest też znacznie bezpieczniejszy niż inne popularne wśród sportowców dyscyplin wytrzymałościowych środki takie jak EPO i Boldenone. W badaniach klinicznych na ludziach nie zauważono, żadnych potencjalnych skutków ubocznych podczas krótkotrwałego stosowania (12 tygodni) w dawkach sięgających 10mg dziennie.

Niepokoić mogą jedynie wyniki badań na gryzoniach, w których wykazano kancerogenność środka. Należy jednak zaznaczyć, że szczurom podawano stosunkowo duże dawki wynoszące od 3mg do 40mg/kg każdego dnia przez okres 2 lat, czyli większość ich życia (średnia długość życia szczura wynosi ok 2,5 – 3 lata). Przeliczając to na człowieka, najniższa potencjalnie szkodliwa dawka (3mg/kg masy szczura) wynosić będzie ok 45mg/dziennie dla osoby ważącej 80kg, czyli ponad 4x więcej niż stosowano w testach klinicznych i 2x więcej niż wynosi standardowa dawka używana w celu poprawy wyników sportowych.

Z czym połączyć GW501516

GW501516 jest środkiem uniwersalnym znajdującym swoje zastosowanie zarówno w okresie budowania masy mięśniowej (utrzymanie prawidłowej wrażliwości insulinowej, poprawa wytrzymałości – większa objętość treningowa), jak i redukcji (zwiększona oksydacja kwasów tłuszczowych, oszczędzanie glukozy). W zależności od naszego aktualnego celu i indywidualnych potrzeb można go więc połączyć z wieloma innymi ‘spalaczami’ np. SR-9009, HGH Fragment 176-191, AOD9604 czy johimbina, lub środkami wspierającymi anabolizm jak Ostaryna, RAD140 czy LGD-4033.

Dawkowanie GW501516

Dawki używane w testach klinicznych wynosiły do 2.5 do 10 mg dziennie, natomiast w celu poprawy wyników sportowych stosuje się zazwyczaj 10-20mg/dziennie. Oficjalny okres półtrwania środa nie jest znany, jednak na podstawie sposobu dawkowania w badaniach klinicznych, można wnioskować, że wynosi on ok 24h.

Porady eksperta

Wielu ekspertów poleca łączenie GW501516 z Meldonium. Takie zestawienie powoduje wyraźną poprawę wytrzymałości, poziomu energii oraz regeneracji, co zainteresować powinno szczególnie sportowców dyscyplin wytrzymałościowych i wytrzymałościowo siłowych.

Należy zachować ostrożność w podczas stosowania GW501516 w połączeniu z aktywatorami AMPK, takimi jak Metformina czy Berberyna, szczególnie w przypadku diet o niskiej podaży energii i/lub węglowodanów, gdyż nasilony transport glukozy do komórek wraz z zablokowaniem glikogenolizy w wątrobie sprzyjać może występowaniu hipoglikemii.

Zdarzają się osoby, u których podawanie GW501516 w porach wieczornych powoduje problemy ze snem, w takim wypadku, należy przyjmować środek w godzinach porannych.

Wady i zalety

Zalety Wady
+ poprawa wytrzymałości – zwiększona wrażliwość insulinowa w połączeniu z niską podażą energii i węglowodanów, może powodować hipoglikemię
+ poprawa wrażliwości insulinowej i metabolizmu glukozy – w badaniach na szczurach wykazano działanie
kancerogenne
+ poprawa profilu lipidowego  
+ zwiększone spalanie tkanki tłuszczowej  
+ nie blokuje  

Źródło: https://sarmpedia.pl/gw501516-cardarine/

 

LGD-4033
lgd

LGD-4033, znany również jako Ligandrol, został stworzony przez firmę Ligand Pharmaceuticals, Inc., a jakiś czas później prawa do związku wykupiła firma Viking Therapeutics, która zmieniła jego oficjalną nazwę na VK5211.

LGD-4033 jest selektywnym modulatorem receptora androgenowego stworzonym jako potencjalny lek przeciwdziałający degradacji mięśni szkieletowych na skutek procesów starzenia oraz różnego rodzaju jednostek chorobowych. Dane z dotychczas przeprowadzonych badań z udziałem LGD-4033, wykazują jego niezwykłą skuteczność, a wyniki testów klinicznych sugerować mogą, iż może to być na chwilę obecną jeden z najbardziej skutecznych SARMów w swojej klasie.

Mechanizm działania

LGD-4033 cechuje się wysoką biodostępnością, dzięki czemu nie wymaga podawania drogą iniekcji i może być z powodzeniem przyjmowany doustnie. Co więcej, w przeciwieństwie do większości oralnych sterydów anaboliczno androgennych, nie posiada grupy 17 alfa, dzięki czemu nie jest hepatoksyczny.

LGD-4033 charakteryzuje się dużym powinowactwem do receptora androgenowego, wykazując silne selektywne działanie anaboliczne w obrębie tkanki mięśniowej oraz kości. Potencjał anaboliczny środka może być wystarczający, aby całkowicie chronić przed degradacją mięśni oraz demineralizacją kości. Co więcej LGD-4033 wykazuje silne właściwości w kwestii zwiększania siły i masy mięśniowej, a także poprawie zdrowia i wytrzymałości tkanki kostnej.

Dzięki selektywnemu mechanizmowi działania oraz możliwości zażywania w formie oralnej, LGD-4033 jest w stanie zapewnić wszystkie pożądane efekty terapeutyczne testosteronu przy jednoczesnym ograniczeniu ryzyka wystąpienia negatywnych skutków ubocznych. Ligandrol nie ulega ani aromatyzacji, ani 5α reduktazie, co pozwala uniknąć wielu niekorzystnych efektów ubocznych wynikających ze zwiększonego poziomu estradiolu oraz dihydrotestosteronu. Brak aktywności androgennej jest pożądany zarówno u mężczyzn, jak i kobiet, jednak u kobiet ma on większe znaczenie, gdyż nawet niewielkie dawki SAA mogą powodować wirylizację.

Efekty działania LGD-4033

LGD-4033 wykazuje większy potencjał anaboliczny w porównaniu do innych SARMów pierwszej generacji. W stosunku miligram:miligram LGD-4033 wykazuje znacznie większą aktywność anaboliczną w porównaniu do innych SARMów, a nawet przewyższa niektóre SAA. Okres półtrwania LGD-4033 wynosi 24-36h. Oznacza to, że przyjmowanie środka raz dziennie powoduje kumulację jego stężenia we krwi. Testy kliniczne z udziałem młodych mężczyzn wykazały, że stosowanie LGD-4033 w dawce 1mg/d powodowało wzrost masy mięśniowej o średnio 1,2kg w trakcie 3 tygodni, natomiast jego stężenie w organizmie wzrosło w tym czasie 3x.

Możliwe skutki uboczne LGD-4033

LGD-4033 jest uznawany za środek stosunkowo bezpieczny. W badaniach na ludziach stwierdzono jego bezpieczeństwo dawkach sięgających nawet 22mg/d. Nie oznacza to jednak, że jego stosowanie nie niesie ze sobą żadnych efektów ubocznych.

Podczas badań klinicznych zaobserwowano bowiem, typową zarówno dla SAA, jak i pozostałych SARMów, zależne od dawki obniżenie poziomu HDL i TG. Co więcej, Ligandrol powodował obniżenie poziomu SHBG oraz testosteronu całkowitego. Obniżenie wolnego testosteronu oraz FSH obserwowano tylko u osób przyjmujących LGD-4033 w dawce 1mg/dziennie. W czasie 21 dni badania na młodych mężczyznach nie zaobserwowano supresji LH. Należy jednak zwrócić uwagę, że dawki używane w badaniach były dość niskie 0.1, 0.3 i 1mg, a czas trwania eksperymentu był stosunkowo krótki.

Kolejnym skutkiem ubocznym, mogą być problemy wynikające z wahań poziomu estrogenów. Mimo iż LGD-4033 nie ulega aromatyzacji, to poprzez silne wiązanie się z receptorem androgenowym, środek ten powoduje, iż spora ilość niezwiązanego z SHBG ani receptorem testosteronu ulegać może konwersji do estradiolu. Z drugiej strony wysokie dawkowanie i/lub długotrwałe stosowanie LGD-4033 może także doprowadzić do zbyt niskiego poziomu estradiolu wynikającego ze zbyt mocnej supresji w produkcji endogennego testosteronu. Zarówno zbyt niski, jak i zbyt wysoki poziom estrogenów może powodować szereg problemów zdrowotnych.

W badaniach na ludziach terapeutyczne dawki LGD-4033 nie wykazywały znacznego wpływu na poziom markerów wątroby. Warto jednak zaznaczyć, że w innych badaniach, stosowanie Ostaryny powodowało wzrost poziomu ALT powyżej normy. Istnieje więc możliwość, że stosowanie LGD-4033 w dawkach wyższych niż terapeutyczne (1mg/d) może powodować podobne zmiany w markerach wątroby.

Co więcej, należy wziąć również pod uwagę fakt, że LGD-4033, pomimo selektywnego oddziaływania na tkankę mięśniową oraz kostną, może w dalszym ciągu oddziaływać na pozostałe receptory androgenowe w naszym ciele i tym samym, podobnie jak inne SARMy, powodować pewne efekty uboczne wynikające z aktywności androgennej.

Z czym łączyć

LGD-4033 jest środkiem uniwersalnym znajdującym swoje zastosowanie zarówno w okresie budowania masy mięśniowej, jak i redukcji. W zależności od naszego aktualnego celu i indywidualnych potrzeb można go więc połączyć z wieloma innymi środkami takimi jak Ostaryna, RAD140, GW-501516 czy MK677 czy też AOD9604.

Dawkowanie LGD-4033

W testach klinicznych bezpieczna tolerowana dawka sięgała nawet 22mg/d[3], natomiast najwyższa stosowana dawka terapeutyczna wynosiła 2mg/d. Typowe dawki stosowane w celu poprawy parametrów sportowych wynoszą 10-20mg/d w przypadku mężczyzn i 5-10mg w przypadku kobiet.

Praktyczne porady eksperta

Ligandrol opisywany jest często jako najlepszy wybór pod kątem budowania siły i masy mięśniowej. Wielkość przyrostów na cyklu z wykorzystaniem LGD-4033 jest kwestią wysoce indywidualną, jednak wielu użytkowników opisuje przyrosty masy mięśniowej na poziomie 2.3-4.5 kg w w trakcie 4-8 tyg. stosowania.

Wady i zalety

Zalety Wady
+ zwiększa siłę i masę mięśniową – nieliczne badania na ludziach
+ działa antykatabolicznie – może powodować supresję FSH i testosteronu
+ wzmacnia kości i zapobiega ich demineralizacji – może powodować efekty uboczne wynikające z aktywności androgennej
+ skuteczny już w małych dawkach wynoszacych nawet 1mg/dziennie – może powodować wzrost lub obniżenie poziomu estradiolu i wynikające z tego skutki uboczne
+ forma oralna i brak hepatotoksyczności

Źródło: https://sarmpedia.pl/lgd-4033

MK-677
mk

MK-677, znany też jako Ibutamoren, Nutrobal oraz L-163191, to niepeptydowy agonista receptora greliny. Pierwotnie powstał w celu zwalczania objawów różnych chorób wieku podeszłego, związanych z osłabieniem i zanikiem masy kostnej i mięśniowej (sarkopenią). MK-677 uważany jest za tańszą i łatwiejszą w stosowaniu alternatywę dla iniekcyjnego hormonu wzrostu, dlatego cieszy się niemałą popularnością wśród sportowców.

Mechanizm działania

MK-677 jest niekiedy błędnie zaliczany do grupy selektywnych modulatorów receptora androgenowego (selective androgen receptor modulators, SARM). Posiada inny molekularny punkt uchwytu od klasycznych SARMów, a mianowicie receptory greliny. Grelina, zwana też “hormonem głodu”, jest naturalnie występującym w organizmie peptydem, który bierze udział w regulacji równowagi energetycznej ustroju.

Pobudzenie swoistych receptorów dla greliny zarówno przez grelinę, jak i grelinomimetyki (w tym MK-677) prowadzi m.in. do zwiększenia wyrzutów hormonu wzrostu, czyli somatotropiny. Odbywa się to poprzez bezpośredni wpływ na przysadkę mózgową, a także wskutek synergizmu z somatoliberyną. Zwiększeniu poziomu GH towarzyszy wzrost uwalniania insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (insulin-like growth factor, IGF-1).

Efekty działania

Naśladowanie działania greliny oraz zwiększenie wydzielania hormonu wzrostu i IGF-1 prowadzi do nasilenia przemian anabolicznych w tkance kostnej i mięśniowej. Obserwowany jest wyrazisty wzrost masy, siły i nawodnienia mięśni oraz ogólne zwiększenie wagi ciała. MK-677 wykazuje silne działanie antykataboliczne – chroni tkankę mięśniową przed rozpadem.

MK-677 wpływa też na wzmocnienie i wzrost gęstości mineralnej kości. Ponadto wspomaga optymalną regenerację organizmu – pobudza produkcję kwasu hialuronowego w chondrocytach, przez co poprawia “smarowanie” stawów i może zapobiegać potencjalnym kontuzjom. Wpływa korzystnie na parametry metaboliczne – może normalizować profil lipidowy krwi poprzez redukcję stężenia lipoprotein niskiej gęstości (low-density lipoprotein, LDL).

Badania naukowe

MK-677 został poddany szeregowi badań klinicznych, w których potwierdzono jego aktywność anaboliczną oraz wpływ na kompozycję sylwetki.

1. Podwójnie zaślepione, randomizowane badanie kliniczne fazy IIb z kontrolą placebo, przeprowadzone na 123 starszych pacjentach z przebytym złamaniem kości biodrowej. Badanie miało na celu ocenę wpływu MK-677 na regenerację po urazie. Grupa badawcza otrzymywała 25 mg MK-677 dziennie przez 24 tygodnie. W grupie tej odnotowano wzrost stężenia IGF-1, zwiększenie odczuwalnej siły mięśniowej i średniej prędkości chodu. Nie odnotowano poprawy innych mierzonych parametrów funkcjonalnych. Ponadto w grupie badawczej zmniejszyła się ilość upadków (jednej z najczęstszych przyczyn złamania kości biodrowej u osób starszych). Jednak ze względów bezpieczeństwa badanie nie przeszło do kolejnej fazy badań klinicznych i ustalono, że MK-677 wykazuje niekorzystny profil bezpieczeństwa w tej grupie wiekowej.

2. Podwójnie zaślepione, randomizowane badanie z kontrolą placebo, przeprowadzone na 8 zdrowych osobach w wieku 24-39 lat. Uczestników badania poddano restrykcji kalorycznej przez dwa 14-dniowe okresy czasu, podczas których w 7. dniu każdego okresu otrzymywali 25 mg MK-677 lub placebo. Po drugim 7-dniowym okresie przyjmowania MK-677 odnotowano poprawę bilansu azotowego, co pozwoliło wysnuć wniosek, że ibutamoren zmniejszał katabolizm białek wywołany niskokaloryczną dietą.

3. Podwójnie zaślepione, randomizowane badanie z kontrolą placebo, przeprowadzone na 24 otyłych mężczyznach w wieku 18-50 lat, których BMI wynosiło powyżej 30. Uczestników badania podzielono na dwie grupy – jedna otrzymywała 25 mg dziennie MK-677 przez 8 tygodni, a druga – placebo. W grupie badawczej odnotowano wzrost stężenia GH, IGF-1 i białka wiążącego IGF – IGF-BP3 (IGF-binding protein-3). Nie odnotowano zwiększenia stężenia kortyzolu we krwi ani w moczu. W grupie badawczej nastąpił znaczny wzrost beztłuszczowej masy ciała, bez znaczącej zmiany masy tkanki tłuszczowej, a także wzrost podstawowej przemiany materii.

4. Podwójnie zaślepione, randomizowane badanie z kontrolą placebo, przeprowadzone na 32 zdrowych osobach (15 kobiet i 17 mężczyzn w wieku 64-81 lat), otrzymujących 2, 10 lub 25 mg MK-677 raz dziennie lub placebo, przez 2 okresy czasu, kolejno 14 i 28 dni. Dwutygodniowe przyjmowanie MK-677 zwiększyło stężenie GH w sposób zależny od dawki. W grupie przyjmującej 25 mg dziennie nastąpił wzrost IGF-1 do poziomu zdrowego dorosłego. Nie odnotowano wzrostu stężenia kortyzolu, a stężenie prolaktyny wzrosło, jednak nie przekroczyło normy.

5. Podwójnie zaślepione, randomizowane badanie z kontrolą placebo przeprowadzone na 22 hemodializowanych pacjentach, oceniające wpływ MK-677 na poziom IGF-1. Stężenie IGF-1 w grupie badawczej znacząco wzrosło, a wraz z nim beztłuszczowa masa ciała, siła fizyczna i subiektywna jakość życia, a przy tym nie odnotowano poważnych skutków ubocznych u osób po hemodializie.

Możliwe skutki uboczne

Za możliwe skutki uboczne MK-677 odpowiada w głównej mierze podwyższony poziom hormonu wzrostu i IGF-1. Są to przede wszystkim:

  • Zatrzymanie wody w organizmie,
  • Zwiększenie apetytu (co może być pożądane w okresie budowy masy mięśniowej),
  • Zwiększenie masy ciała i tkanki tłuszczowej w wyniku pogorszenia gospodarki glukozowo-insulinowej
  • Przejściowy wzrost poziomu kortyzolu i prolaktyny.

Z czym łączyć – porady eksperta

MK-677 dobrze komponuje się ze standardowymi SARMami, m.in. z MK-2866 i LGD-4033. Taka kombinacja zmaksymalizuje efekty budowy mięśni.

W celu zniwelowania wpływu MK-677 na zwiększenie masy ciała i tkanki tłuszczowej oraz wsparcia gospodarki węglowodanowej, warto jednocześnie sięgnąć po GW-501516 lub preparaty na bazie berberyny/metforminy.

Jeszcze większe wydzielanie hormonu wzrostu zapewni połączenie z sermoreliną lub CJC-1295 DAC, z którymi synergistycznie i za pośrednictwem innego mechanizmu (ograniczania aktywności somatostatyny), współpracuje hupercyna i alfosceran choliny.

Dawkowanie

Standardowe dawkowanie waha się pomiędzy 10 a 40 mg dziennie. Najczęściej stosowane dawki mieszczą się w zakresie 20-30 mg/dzień. MK-677 jest stosowany w formie doustnej, co daje mu ogromną przewagę nad iniekcyjnym hormonem wzrostu.

Praktyczne porady eksperta

MK-677 cechuje się długim czasem działania, wynoszącym 24 godziny. Z tego względu powinien być stosowany raz dziennie. Pora przyjmowania jest kwestią indywidualną i zależy od zamierzonego celu.

Jak dobrze wiemy, MK677 względnie imituje działanie greliny, która sama w sobie jest hormonem relatywnie pobudzającym, energetyzującym i wyostrzającym funkcje kognitywne, ale także przyczynia się do zwiększenia stężenia kortyzolu. Te właściwości pozwalają wysnuć wniosek, że najlepiej przyjmować MK rano po przebudzeniu, jednak nie u każdego ta metoda się sprawdza.

Z kolei przyjmowanie przed snem może przyczynić się do poprawy jakości snu, przyśpieszenia procesów regeneracyjnych i częściowego uniknięcia nasilonego łaknienia. Jednak tu także należy zaznaczyć, że u niektórych osób przyjmowanie MK przed snem powoduje skutki zupełnie odwrotne.

W związku z powyższym, nie mamy jednoznacznej odpowiedzi na pytanie jak najlepiej stosować MK, pozostaje więc dostosować to do własnych potrzeb, celów i wzorców.

Źródło: https://sarmpedia.pl/mk-677

 

Ostaryna
ostarine

Ostaryna, znana też jako Enobosarm, GTx-024, MK-2866 lub S-22, to związek zaliczany do grupy selektywnych modulatorów receptora androgenowego (selective androgen receptor modulators, SARM). Jest jednym z najlepiej przebadanych i najbezpieczniejszych SARMów, a przez to cieszący się niemałą popularnością.

Ostaryna została opracowana przez firmę GTx Incorporated, jako potencjalny lek w walce ze spadkiem masy kostnej i mięśniowej, towarzyszącym wielu chorobom wyniszczeniowym i związanym z podeszłym wiekiem. Substancja uczestniczyła w kilku badaniach klinicznych, z których większość zakończyła się na II fazie, a jedno – w trakcie III fazy (w kacheksji u chorych na raka płuc). W badaniach stwierdzano poprawę kompozycji ciała – wzrost beztłuszczowej masy ciała, bez skutków ubocznych typowych dla związków steroidowych. Ostaryna była dobrze tolerowana przez uczestników badań.

Jako klasyczny przedstawiciel SARMów, ostaryna selektywnie i z dużym powinowactwem wiąże się i pobudza receptory androgenowe w tkance kostnej oraz mięśniowej. Wybiórczo naśladuje więc działanie testosteronu w tych tkankach, prowadząc do nasilenia przemian anabolicznych. Ze względu na to, że ostaryna nie posiada budowy steroidowej, nie ulega konwersji do dihydrotestosteronu (DHT) i estrogenu, odpowiedzialnych za typowe dla sterydów anabolicznych skutki niepożądane. Związek ten nie blokuje też osi HPTA.

Efekty działania

Dzięki selektywnemu pobudzaniu receptorów androgenowych, efektami działania MK-2866 są zwiększenie masy mięśniowej, wzrost gęstości mineralnej kości i szybsza regeneracja organizmu. U wielu użytkowników zauważalna jest nasilona regeneracja stawów, jednak efekt ten przeważnie zanika po zaprzestaniu przyjmowania. Obserwowana jest także przyspieszona przemiana materii oraz – dzięki nasilonej syntezie kolagenu – poprawa kondycji skóry.

Badania naukowe

Jak wcześniej wspomniano, ostaryna jest jednym z najlepiej przebadanych SARMów pod wieloma kątami. Poniżej znajduje się krótki przegląd najbardziej aktualnych badań naukowych.

1. Faza I badania klinicznego, obejmująca ocenę potencjalnych interakcji farmakokinetycznych ostaryny. Badano wpływ przyjmowania ostaryny na aktywność enzymów odpowiadających za metabolizm zdecydowanej większości leków i ksenobiotyków. Uczestnicy badania przyjmowali jednocześnie ostarynę i induktor lub inhibitor izoenzymu CYP3A4 cytochromu p450, ostarynę i inhibitor glukuronylotransferazy (UGT), ostarynę i substrat izoenzymu CYP2C9 lub ostarynę i substrat dla tzw. białka oporności raka piersi (BCRP). Nie wykazano znaczącej zmiany w farmakokinetyce ostaryny za wyjątkiem jej połączenia z substratem dla BCRP – ryfampicyną, która zmniejszyła stężenie ostaryny. Wniosek wystosowany przez autorów badania był następujący – ostaryna była dobrze tolerowana i posiada bardzo małe ryzyko wywołania interakcji lekowych, mających znaczenie kliniczne.

2. Badanie wpływu ostaryny na strukturę kości przeprowadzone na szczurzym modelu osteoporozy z grupą placebo. Badanym zwierzętom podawano ostarynę w różnych dawkach przez okres 5 tygodni. W grupie przyjmującej średnią (0,4 mg/kg) oraz wysoką (4 mg/kg) dawkę ostaryny odnotowano statystycznie istotny wzrost gęstości mineralnej kości w badaniu densytometrycznym.

3. Przegląd badań klinicznych dotyczących terapii kacheksji (wyniszczenia) w chorobach nowotworowych. Ostaryna była jedną z niewielu substancji, która okazała się skuteczna w walce z objawami wyniszczenia organizmu. Publikacja obejmuje badania kliniczne z randomizacją i grupą placebo, przeprowadzone na 159 pacjentach z zaawansowaną kacheksją. Uczestnicy badania przyjmowali ostarynę w dawce 1 mg, 3 mg lub placebo przez 113 dni. Zarówno w dawce 1 mg i 3 mg GTx-024 spowodował znaczący wzrost beztłuszczowej masy ciała.

Ostaryna – możliwe skutki uboczne

Jak pokazują liczne badania kliniczne oraz opinie użytkowników, ostaryna jest bardzo dobrze tolerowanym SARMem o wysokim profilu bezpieczeństwa, a ewentualne skutki uboczne nie są poważne. Do potencjalnych działań niepożądanych należą:

  • Uczucie zmęczenia i znużenia,
  • Zaburzenia snu,
  • Zmiany w długości cyklu miesiączkowego u kobiet,
  • Zależne od dawki umiarkowane obniżenie produkcji testosteronu .

Z czym łączyć – porady eksperta

Ostarynę można z powodzeniem łączyć z innymi SARMami, np. z Liganrolem i RAD-140, a także z mimetykiem greliny – MK-677. Takie połączenia są niezwykle efektywne w zwiększaniu przyrostu beztłuszczowej masy ciała.

Natomiast dla osób w fazie redukcji doskonałym zestawem może okazać się ostaryna w towarzystwie GW-501516, SR-9009 i/lub AOD9604/fragmentu hGH 176-191.

Ostaryna – dawkowanie

Najczęściej stosowane dawki ostaryny to 5-15 mg dziennie. U zaawansowanych użytkowników mogą sprawdzić się wyższe dawki – 20-40 mg dziennie. Osobom początkującym zaleca się rozpoczęcie dawkowania od niższych ilości, w celu indywidualnego dopasowania najlepszej dawki.

Praktyczne porady eksperta

Kwestia przeprowadzenia PCT po przyjmowaniu ostaryny jest indywidualna. Jak pokazuje doświadczenie, u wielu użytkowników dawki w zakresie 5-10 mg nie prowadzą do zablokowania osi hormonalnej.

Okres półtrwania ostaryny wynosi 24 godziny, dlatego powinna być przyjmowana raz dziennie, najlepiej na pusty żołądek.

Wady i zalety

Zalety Wady
+ Wiele badań naukowych, w tym przeprowadzonych na ludziach – Ma stosunkowo niewielką siłę działania w porównaniu do innych SARMów
+ Skuteczna w zwiększaniu masy mięśniowej – Istnieją przypadki zaburzenia czynności wątroby przez ostarynę
+ Nasila procesy regeneracyjne  
+ Z reguły dobrze tolerowana  
+ Wysoki profil bezpieczeństwa  
+ Małe ryzyko interakcji z lekami  
Dawkowanie raz dziennie

Źródło: https://sarmpedia.pl/ostarine

 

RAD-140
rad

RAD-140 wprowadzenie

RAD-140 to nazwa 2-Chloro-4-(((1R,2S)-1-[5-(4=cyanophenyl)-1,3,4-oxadiazol-2-yl]-2-hydroxypropylamino)-3-methylbenzonitrile, niesteroidowego związku z grupy selektywnych modulatorów receptora androgenowego (SARM). Został on zsyntezowany i przedstawiony światu w 2011 r. przez firmę Radius Health Inc. Środek w zamierzeniu miał stanowić mniej inwazyjną alternatywę dla terapii z wykorzystaniem androgenów w przypadku zaburzeń układu kostno-stawowego oraz nowotworów powiązanym z hormonami płciowymi. Niestety, pomimo obiecujących wyników w badaniach z uczestnictwem kobiet chorych na nowotwór piersi oraz testów na zwierzętach, związek ten dotychczas pozostał w fazie testów klinicznych.

W branży sportowej RAD-140  znany jest także jako Testolone. Zawodnicy jak i amatorzy wykorzystują go jako bezpieczniejszą opcję, w opozycji dla sterydów anaboliczno-androgennych (SAA), w celu poprawy warunków fizycznych. Ze względu na wysoki  potencjał anaboliczny oraz specyficzne właściwości wobec układu nerwowego i prostaty często stanowi także dodatek do środków o silnym potencjale androgennym.

Aktywność biologiczna

Mimo, że strukturalnie RAD-140 nie przypomina androgennych hormonów, wykazuje on zdolność do dokowania w receptorze androgenowym (AR) w określonych tkankach. Dzięki temu związek ten jest w stanie wywierać podobne benefity w obrębie tkanki kostnej, komórek nerwowych, czy gruczołów, jak testosteron i 5alfa-dihydrotestosteron (DHT), jednocześnie nie powodując objawów niepożądanych, związanych ze stosowaniem tych hormonów.

Jeśli chodzi o właściwości anaboliczne, to po podaniu związku odnotowywano przyrosty tkanki mięśniowej gryzoni porównywalne z grupą kontrolną, której podawano krótki estr testosteronu .

RAD-140, poprzez zajmowanie receptora androgenowego, zmniejsza potencjał androgenny innych środków z grupy SAA, co udowodniono na modelu zwierzęcym [3], jak również na komórkach ssaków typu PC3(AR)2. Środek był wówczas podawany równolegle z propionatem testosteronu bądź dihydrotestosteronem.

Związek ten, działając jako mimetyk androgenów, może wywierać działanie ochronne wobec komórek hipokampu, w tym chronić przed szkodliwym działaniem peptydu beta-amyloidu. Ponadto ma potencjał w leczeniu i łagodzeniu objawów chorób neurodegeneracyjnych.

RAD-140 jest w stanie osłabiać działanie estrogenów na przypisane im receptory ER1 i ER2, co wykorzystano w badaniu z udziałem kobiet zmagających się z nowotworem sutka.

Niejasnym pozostaje wpływ RAD-140 na ogólną ilość receptorów estrogenowych; spekuluje się bowiem o jego zdolności do tłumienia ekspresji genu ESR1, kodującego ich powstawanie.

Efekty działania

Właściwości anaboliczne

RAD-140, dokując do receptora androgenowego, jest w stanie promować rozwój tkanki mięśniowej na drodze identycznej do typowych SAA.  Co ciekawe, w badaniach na zwierzętach  potencjał anaboliczny środka ten był zbliżony do testosteronu, co obrazowało porównanie przyrostu tkanki mięśniowej.

Dla osób stosujących doping interesujący powinien być fakt, że stosowany w połączeniu z propionatem testosteronu (TP), RAD-140 był w stanie zwiększać ilość masy mięśniowej gryzoni efektywniej od samego TP. Jest to tym bardziej intrygujące, że środek zmniejszał androgenne efekty sterydu.

RAD-140 redukuje skutki środków androgennych

Związek wykazuje niezwykłe, na tle całej grupy środków dopingujących, właściwości do redukcji potencjału androgennego innych związków. W badaniach, RAD-140 stosowany równolegle z krótkim estrem testosteronu, ale także i wielokrotnie silniejszym androgennie DHT,  był w stanie redukować wpływ sterydów na prostatę i kanaliki nasienne [3,7].  Efekt ten można przypisywać silnemu powinowactwu do receptora androgenowego RAD-140, który, dzięki wybiórczemu działaniu, nie powodował zmian w tkankach narządów płciowych. Trzeba pamiętać, że jest to jednak jedynie hipoteza. Co ważne, użytkownicy środka zgłaszają zmniejszone wypadanie włosów w trakcie kuracji SAA w momencie korzystania równocześnie z RAD-140.

Bezpieczeństwo działania

Zarówno w przypadku stosowania RAD-140 jako elementu terapii czy też środka dopingującego, jako SARM, stanowi on alternatywę SAA. W obu przypadkach jednak związek ma jedną, znaczącą przewagę: w stosunku do androgenów ma on nikłe skutki uboczne.

SAA, ze wszystkich układów w organizmie człowieka, najsilniej zaburzają równowagę systemu hormonalnego. Natomiast RAD-140 nie może konwertować do DHT, nie podnosi także poziomu estrogenów czy prolaktyny. Tym samym, obarczony jest nieporównywalnie mniejszym ryzykiem występowania skutków ubocznych.

Ponadto RAD-140 może powodować jedynie łagodną supresję wydzielania testosteronu; zjawisko to występuje podczas stosowania zwiększonych dawek, w skali nieporównywalnie słabszej niż ma to miejsce w przypadku standardowych sterydów anaboliczno-androgennych. Należy jednak nadmienić, że dotychczas nie zostały przeprowadzone rzetelne badania dotyczące wpływu RAD-140 na gospodarkę hormonalną zdrowych osób, stąd dane w tej materii oparte są jedynie o wiedzę empiryczną.

Środek jest wysoce biodostępny drogą oralną; szacuje się, że po podaniu doustnym około 70% substancji czynnej zostaje skutecznie zaabsorbowane do krwioobiegu. Jako niemetylowany związek, bez grupy c-17-alfa, RAD-140 uznaje się za obojętny dla wątroby. Niemniej jednak, w przypadku stosowania bardzo dużych dawek należałoby przedsięwziąć środki ostrożności, takie jak regularne badania parametrów obrazujących czynność wątroby, a w razie potrzeby wdrożyć odpowiednią profilaktykę.

Potencjał w walce z nowotworem piersi

Podstawową funkcją RAD-140 miało być wsparcie leczenia nowotworu piersi, co udało się w pewnym stopniu zrealizować. Badacze udokumentowali silne przywiązanie związku do receptora androgenowego zlokalizowanego w komórkach nowotworowych posiadających także receptor estrogenowy (ER+). W wyniku tego, środek był w stanie redukować hipertrofię komórek nowotworzących ER+, m.in. poprzez zajmowanie także receptora estrogenowego.

Ponadto badaczom udało się uchwycić wpływ RAD-140 na ogólną ilość występujących w sutku receptorów estrogenowych – odkryto, że preparat ten może zmniejszać tworzenie tychże domen. Przypuszcza się, że efekt ten może wynikać z wpływu RAD-140 na ekspresję jednego z genów kodujących ilość receptorów estrogenowych, czyli ESR1.

Działanie neuroprotekcyjne

Niedobór androgenów stanowi jeden z czynników ryzyka chorób cywilizacyjnych, w tym także chorób neurologicznych. Ustalono, że w zarówno ludzie, jak i gryzonie cierpiące na chorobę Alzheimera wykazują jednocześnie obniżone stężenie hormonów androgennych, szczególnie w mózgu.

Okazuje się, że w  przypadku chorób neurodegeneracyjnych skuteczną metodą leczenia jest kuracja wykorzystująca środki androgenowe, które promują tworzenie nowych połączeń synaptycznych, neurogenezę, mają także korzystny wpływ na funkcje kognitywne organizmu [8,9,10]. Niestety, związki te, jak powszechnie wiadomo, niosą ze sobą szerokie spektrum skutków ubocznych. RAD-140 wykazuje nie tylko wysokie powinowactwo do receptorów androgenowych w obrębie tkanki mięśniowej; jest w stanie także modulować domeny obecne w neuronach. Odkryto, że środek stanowi równie efektywny lek wobec schorzeń neurodegeneracyjnych, jak androgeny, będąc pozbawionym większości ich skutków ubocznych.

Co więcej, w badaniu in vivo oraz in vitro ustalono, że RAD-140 zmniejszał szkody wyrządzane neuronom przez toksyny, np. peptyd Aβ1-42, podobnie jak DHT oraz testosteron.

Możliwe skutki uboczne

Stosowanie RAD-140 nie jest pozbawione ryzyka stłumienia własnej sekrecji testosteronu. W przypadku przedłużonego stosowania wysokich dawek środka istnieje wysokie ryzyko spadku poziomu testosteronu.

Z czym łączyć?

Środek stanowi interesujący dodatek dla osób zainteresowanych budowaniem masy mięśniowej i może być wykorzystywany do tego celu w połączeniu z dowolnym środkiem z grupy SAA/SARM.

Do najpopularniejszych połączeń należą:
Testosterone propionate + RAD140
MK-677+LGD-4033 + RAD140
Testosterone propionate + Nandrolone Phenylopropionate + RAD-140

Dawkowanie

Badania na zwierzętach sugerują, że środek posiada wysokie właściwości androgenne już przy dawkach rzędu 3mg, jednakże sportowcy na ogół oscylują w granicach 10mg, podawanych raz dziennie. Początkujący, bądź osoby o niskiej masie ciała, z powodzeniem mogą przyjmować 5mg RAD-140.

Porady eksperta

Środek ten pokazuje pełne spektrum swoich możliwości w połączeniu z testosteronem, natomiast w związku ze specyficznym działaniem wobec receptora androgenowego, nie stanowi dobrego uzupełnienia do pochodnych DHT.

Przed rozpoczęciem stosowania zaleca się wykonanie badań panelu hormonalnego, ze szczególnym uwzględnieniem hormonu luteinizującego i folikulotropowego, testosteronu i estradiolu. Następnie warto kontrolować poziomy tych parametrów w trakcie i po zakończeniu cyklu.

W przypadku stłumienia własnej sekrecji testosteronu zazwyczaj wystarczy zastosowanie prostego PCT (Post Cycle Therapy) z wykorzystaniem cytrynianu klomifenu, znanego potocznie pod nazwą handlową Clomid.

Wady i zalety:

Zalety Wady
+ Silny anabolik – Może obniżać produkcję testosteronu
+ Osłabia skutki androgenne innych środków – Niewielka ilość badań na ludziach
+ Ma działanie neuroprotekcyjne  
+ Zajmuje receptory estrogenowe  
+ Może być przydatny w terapii nowotworu piersi  
+ Bezpieczny dla wątroby i trzustki  

Źródło: https://sarmpedia.pl/rad-140

 

sarm stack